I need a break

Θα κλαφτώ.
Στο blog μου.

Τον τελευταίο καιρό είμαι σε πολλή ένταση και έχω πολλά νεύρα.

Εφημερίες - αϋπνία - κουραση - εξετάσεις - επιπλέον δουλειά τα ΣΚ.
Αν προστεθεί σε αυτά και το ότι καθημερινά δουλεύω σε ένα πολύ (στρεσσογόνα) ανοργάνωτο περιβάλλον και το γεγονός ότι λόγω τραυματισμού έχει σχεδόν 2 μήνες να παίξω futsal να εκτονωθώ, καταλαβαίνουμε γιατί είμαι μέσα στα νεύρα (τα σπασμένα).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπω τον εαυτό μου να αντιδρά λάθος σε πολλές καταστάσεις.
Να κάνω και να λέω πράγματα χωρίς καθαρό μυαλό και να λειτουργώ με έναν τρόπο που δεν μου αρέσει.
Να βγάζω στην επιφάνεια έναν χαρακτήρα που δεν θέλω και ούτε με εκφράζει.

Ξέρω ότι όλοι νομίζουμε ότι την έχουμε χειρότερα από τους υπόλοιπους.
Είναι στο DNA του ανθρώπου να μένει ανικανοποίητος και να παραπονιέται συνέχεια.

Ουφ.
Τώρα που τα είπα πάω για ύπνο.


p.s.1. Θέλω σε κάποια φάση να γράψω ένα post για την μέχρι τώρα εμπειρία μου για τη δουλειά στο δημόσιο. Επίσης θέλω να γράψω για το πως όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα υγείας, μικρό η μεγάλο, όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε 2η μοίρα, και ενώ πριν φαίνονταν σημαντικά, μπορούμε να λειτουργήσουμε και χωρίς αυτά.

p.s.2. Θέλω να παίξω futsal

p.s.3. Θέλω διακοπές. Μακριά από αρκετούς και με χρόνο για σκοτωμα. Hopefully μετά τις 4 Ιουλίου.

Γράμμα στον Μέσσι

Φαντάζομαι αρκετοί το έχετε ήδη διαβάσει διότι έχει γίνει viral, αλλά επειδή μου αρεσε πολύ το παραθέτω αυτούσιο.
Είναι γράμμα από μια δασκάλα στην Αργεντινή προς τον Μέσσι, που μετά τον 4ο(!) χαμένο τελικό με την εθνική ομάδα ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να αγωνίζεται σε αυτήν




''Πιθανότατα ποτέ δεν θα διαβάσεις αυτό το γράμμα. Εγώ όμως θα το γράψω, όχι ως οπαδός του ποδοσφαίρου, αλλά ως μια δασκάλα αυτής της χώρας, αυτό το επάγγελμα επέλεξα να κάνω, αυτό μου δίνει το ίδιο πάθος όπως σε εσένα το ποδόσφαιρο. 

Θα μπορούσα να γράψω για το υπέροχο ταλέντο σου στο πιο αγαμένο άθλημα στην πατρίδα μας, για την χαρά που νιώθω για το γεγονός ότι ανήκω σε μια γενιά που μπορεί να θαυμάσει τη μαγεία που προσφέρεις με τα πόδια σου, για τον θαυμασμό που προκαλείς σε όλο τον κόσμο. Αν έγραφα αυτά όμως, απλά θα επαναλάμβανα φράσεις χιλιοειπωμένες. Γι' αυτόν τον λόγο θα σου γράψω για να με βοθήσεις σε κάτι πολύ πιο περίπλοκο από όσα μέχρι τώρα έχεις αντιμετωπίσει. Θέλω να με βοηθήσεις στη δύσκολη αποστολή μου να μιλήσω στα παιδιά που σε έχουν ποδοσφαιρικό είδωλό τους και παράδειγμα προς μίμηση. 

Όση αγάπη και όση αφοσίωση κι αν έχω στη δουλειά μου, ποτέ δεν θα μπορέσω να κερδίσω από τους μαθητές μου αυτόν τον θαυμασμό που νιώθουν για εσένα. Και σήμερα βλέπουν το μεγαλύτερο είδωλό τους να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Σε παρακαλώ να μην δώσεις αυτή την ικανοποίηση στους επικριτές σου, σε αυτούς που σε απογοήτευσαν, σε αυτούς που πιστεύουν ότι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να επικρίνουν τους άλλους. Και αυτό σου το λέει μια δασκάλα και με όλες τις διαφορές που έχουμε και έχοντας κι εγώ πολλές φορές την άποψη ότι κάνεις την πιο απλή δουλειά του κόσμου, ότι το να βάλεις τη μπάλα στα δίχτυα είναι το ίδιο εύκολο με το να χτίσεις ένα σπίτι ή να διαμορφώσεις το μέλλον ενός

ανθρώπου. 

Σε παρακαλώ, μην τα παρατήσεις, μην κάνεις τους άλλους να πιστέψουν ότι σε αυτή τη χώρα μας νοιάζει μόνο να νικάμε και να είμαστε πρώτοι. Μην τους δείξεις ότι οι επιτυχίες είναι αυτές που μας καθορίζουν ως ανθρώπους και μην τους κάνεις να νιώσουν ότι πρέπει να ζούμε για να ικανοποιούμε τους άλλους. Μην τους δώσεια αυτό το λανθασμένο μήνυμα, να τους δείξεις ότι μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία, να δώσουν σκληρή μάχη για να γίνουν θριαμβευτές και ότι μπορούν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο για να πετύχουν τα όνειρά τους. 

Μιλώ στους μαθητές μου για τον Μέσι που παίζει υπέροχα ποδόσφαιρο, αλλά και γι΄αυτόν που κάνει ατελείωτες ώρες προπόνηση για να καταφέρει να στείλει τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Τους μιλώ για τον Μέσι, ο οποίος υπήρξε ένα παιδί όπως είναι αυτοί τώρα, που χρειάστηκε να πονέσει για να σταθεί στα πόδια του για να κάνει αυτό που αγαπά. Τους μιλώ για τον Μέσι, ο οποίος έχει κερδίσει όλα τα χρήματα του κόσμου και βοηθά παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες που αντιμετώπισε κι εκείνος. Τους μιλώ για τον Μέσι που έφτιαξε τη δική του οικογένεια και γνωρίζει ότι ο πιο σημαντικός ρόλος είναι αυτός του πατέρα. Τους μιλώ για τον Μέσι που βλέπει έναν φανατικό οπαδό του να ξεσπά σε δάκρυα την ώρα του αγώνα και σπεύδει να σταθεί δίπλα του. Τους μιλώ για τον Μέσι ο οποίος μπορεί να κάνει ένα λάθος, να χάσει ένα πέναλτι αποδεικνύοντας ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι αυτού του κόσμου δεν είναι τέλειοι. 

Οι μαθητές μου πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι οι ήρωες, χωρίς να έχει σημασία αν είναι γιατροί, στρατιώτες, δάσκαλοι ή ποδοσφαιριστές, είναι αυτοί που πάντα βάζουν το καλό των άλλων πάνω από το δικό τους, αυτοί που γνωρίζουν ότι πολλές φορές η αξία τους δεν εκτιμάται όπως θα ήθελαν, αυτοί που έχουν συναίσθηση ότι οι επιτυχίες ανήκουν σε όλους, αλλά η αποτυχία είναι απιοκλειστικά δική τους. Κυρίως, όμως, είναι ήρωες όταν μάχονται και ξεπερνούν τις ήττες με καρδιά και ψυχή, ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι τους λένε ότι η μάχη είναι χαμένη. Και μια μέρα σημειώνουν την μεγαλύτερη από όλες τις νίκες: αυτή που θα τους κάνει ευτυχισμένους για τους ίδιους τους εαυτούς τους, χωρίς να γνωρίζει κανείς πόσους δαίμονες ξόρκισαν για να την πετύχουν''

In real life

(δυστυχώς δεν) ''σου λέω καρδούλα μου πως είσαι πως περνάς..''

Brexit (κλεμμένα)

- ''It didn't quite go as planned''
Translation: I may have caused irreversible damage on a monumental scale

- Τσίπρας προς Κάμερον:
''Και άμα βγει όχι, έλα να σου δείξω πως να το κάνεις ναι''

- "If something like this happened in a game of Civilization IV you'd definitely reload from a previous save"
(#eu4_ironman
#paradox_with_friends)

Αδυναμίες

Η πρώτη ήταν το llama στο Περού.
Μετά ήταν ο τάρανδος για ευνόητους λόγους.
Μετά ήταν για λίγο το πάντα.
Και τώρα είναι επίσημα ο λεμούριος!

Ευτυχώς χθες είχα μαζί μου τον τυχερό μου λεμούριο!





p.s. χθες έζησε ένα μικρό κομμάτι του ονείρου - απωθημένου μου. Μικρό μεν, αλλά it felt nice.

p.s.2. To deal δεν θα κλείσει μάλλον. Προσφέρω συμβόλαιο 2+1, οψιόν ανανέωσης στην ομάδα και ρήτρα αποδέσμευσης αλλά υπάρχει διάσταση απόψεων.

Ζήτω τα τριήμερα!

Τριήμερο = οικογενειακές εξορμήσεις = πού να τρέχουμε στον παιδίατρο για ψύλλου πήδημα = ήσυχες εφημερί(δ)ες!

Υπάρχει χρόνος να διαβάσω και να προετοιμαστώ για το test του αναπνευστικού (ναι, ήρθε εκείνη η ώρα που λέγαμε).





Κατά τα άλλα, στη MEN (Mονάδα Εξωγηινης Νοσηλειας) παραδέχομαι ότι με συγκινεί να βλέπω τους γονείς να τους κοιτάζουν μέσα από τη θερμοκοιτίδα με αυτό το βλέμα φροντίδας και αγάπης.

Επίσης να αναφέρω ότι ανάλαβα το παιδικό δωμάτιο.
Αν υπάρχει κάποιος ειδικός εκεί έξω που θέλει να βοηθήσει (με το αζημίωτο πάντα) είναι more than welcome.

p.s. respect στους Iρλανδούς οπαδούς του euro.

Αναβολή

Θέλω να κάνω πολλά πράγματα αυτό το καλοκαίρι.

Μέσα στους επόμενους μήνες δηλαδή, δεν έχει διαφορά αν είναι καλοκαίρι η χειμώνας.

Εδωσα στον εαυτό μου προσωρινή αναβολή όμως μέχρι να ανασυνταχθώ.

Μέχρι το τέλος του μήνα ελπίζω ότι θα ξεκινήσω να τα υλοποιώ.

p.s. τα favorites στο youtube λειτουργούν σαν παλιά posts. Τα βλέπεις και θυμάσαι επεισόδια από τη ζωή.

p.s. αυτό με τους invited readers only, σε τι εξυπηρετεί?

Για να διαβάζουν μόνο οι φίλοι, ή για να μην διαβάζουν οι εχθροί?

Save the date

Ακόμη μια μικρή παραγωγή, αυτή τη φορά για το μελλοντικό αντρόγυνο.

Εγώ αύριο θα ξεκινήσω rotation στους εξωγήινους (βλ.νεογνά).

Χθες έμαθα τα νέα μιας παλιάς φίλης και χάρηκα για αυτήν.
Της εύχομαι καλή αρχή, αν και δεν την φοβάμαι.

Επίσης βρήκα κάποιον για να συζητήσω επιτέλους για το Europa Universalis IV!
Η μικρή πλην τίμια (?) Κύπρος είναι καιρός να μεγαλουργήσει.

#paradox_with_friends

Ιούνιος, ο μήνας των συμβολαίων.

cheers

Blank space

Να θυμάμαι να μην παίρνουν τα μυαλά μου αέρα.
Να είμαι προσγειωμένος και να θυμάμαι να μην είμαι σνομπ.

Φυσικά είναι σημαντικό να έχεις αυτοπεποίθηση.
Στο γυναικείο φύλο αρέσει ο άντρας να έχει αυτοπεποίθηση.
Και είναι λεπτή η γραμμή του να έχεις αυτοπεποίθηση και να αρέσεις, από το να γίνεσαι αντιπαθητικά σνομπ.

Silver linings..

Btw, επειδή αναφέρθηκε κάπου στην μικρή μας μπλογκόσφαιρα, να αποφασίσουν επιτέλους τι ψάχνουν οι άντρες σε μια γυναίκα.. Αλήθεια υφίσταται στο μυαλό των κοριτσιών αυτό το ερώτημα?
Δεν ξέρουμε όλοι την απάντηση?



Θα προσπαθήσω να το πω με τρόπο που να μην παρεξηγηθώ..

Είμαστε ευαίσθητα άτομα εμείς οι άντρες.
Ο κάθε ένας είναι μια ψυχούλα ιδιαίτερη, και επομένως δεν ψάχνουμε όλοι το ίδιο πράγμα.
Ενας μπορεί να ψάχνει μια κοπέλα με καλή αίσθηση του χιούμορ, άλλος μπορεί να ψάχνει μια κοπέλα δυναμική και καριερίστρια, άλλος μια κοπέλα για να κάνει τις δουλειές στο σπίτι.
Σε κάποιον μπορεί να αρέσει μια κοπέλα που πίνει μπύρες και βλέπει ποδόσφαιρο με τους φίλους του, σε κάποιον άλλο μπορεί να αρέσει μια κοπέλα που πίνει perrier με λεμόνι και πάντα στη τσάντα της έχει κοκκινάδι για ανανέωση.
Σε κάποιον αρέσει αυτή που καπνίζει στριφτό, πάει στη συναυλία του Αλκίνοου και φοράει σταράκια, σε κάποιον αυτή που καπνίζει davidoff, της αρέσει να αγοράζει ρούχα και φοράει louboutin. Αλλος τη θέλει έξυπνη, άλλος τη θέλει χαζή. Αλλος την θέλει πριγκήπισσα και άλλος αλάνι.

Εκτός φυσικά αν μια κοπέλα είναι αγγελος πάρα πολύ όμορφη, οπότε την θέλουν όλοι, ανεξαρτήτως ΟΛΩΝ των πιο πάνω.

Μην μου πείτε ότι η ομορφιά είναι υποκειμενική. Το αναλύσαμε σε προηγούμενα posts.
Πολύ ευπαρουσίαστη θεωρείται η κοπέλα που περπατά και γυρίζουν να την κοιτάξουν οι άντρες. Επειδή είναι αντικειμενικά όμορφη. Για τους περισσότερους. Οσο πιο πολλοί γυρίζουν να την κοιτάξουν, τόσο πιο όμορφη είναι. Simple maths. (ισχυρή θετική γραμμική συσχέτιση)

Κλείνω το post με ένα τραγούδι αφιερωμένο σε όσες δήλωσαν ότι έχουν blank space. Σε όσες δηλαδή καθάρισαν τα προηγούμενά τους (αφού είναι τόσο σημαντικό από ότι κατάλαβα) και they love the players, who love the game.
Guilt free πάντα:)

p.s. έβαλα πολλά στερεότυπα στο post, είπαμε ότι μας αρέσουν τα στερεότυπα, προφανώς και δεν ισχύουν πάντα.

#IDAD
#LV2017
#welovekids

Promo video

Εμπνεύσεις και δημιουργικότητα την ώρα της εφημερί(δ)ας..

Enjoy!

Passion

Να μην ξεχάσω να παίξω (πολλά) επιτραπέζια τον Ιούνιο!
Και να συγυρίσω τη συλλογή μου.

Οι επόμενες αγορές:

1, Robinson Crusoe + expansion
2. Eldritch Horror
3. Dice tower

p.s. καταιγισμός αναρτήσεων, δεν ξέρω τι με έπιασε.

To taxisnet or not to taxisnet?

Σήμερα έχει βουλευτικές εκλογές.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο, αλλά θα πάω να ψηφίσω.

Αλλα, εδω και 2 ώρες προσπαθώ να κάνω τη φορολογική μου δήλωση online.

Και έχουν σπάσει τα νεύρα μου διότι για να κάνεις τη φορολογική δήλωση online χωρίς να σπάσουν τα νεύρα σου πρέπει να είσαι πυρηνικός επιστήμονας.

Το site είναι user unfriendly και δεν αναγράφονται πουθενά βασικότατες πληροφορίες.

Βασικά είναι σαν να κάνεις τη φορολογική δήλωση χειρόγραφα, (i.e υπολογίζεις τα πάντα μόνος σου και γράφεις ότι ποσό θέλεις όπου θέλεις απλά σε κάποια σημεία δεν σε αφήνει να βάλεις δεκαδικά ή δεν σε αφήνει να γράψεις καθόλου).

Δηλαδή αφού γράφεις τις απολαβές ανα μήνα, πόσο δύσκολο είναι το σύστημα από μόνο του να υπολογίζει το σύνολο των απολαβών σου?

Κανένας δεν γνωρίζει το excel στην υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για τη φορολόγηση?

Πόσο δύσκολο είναι να αφαιρεί αυτόματα τις κοινωνικές ασφαλίσεις και τις εισφορές από τις απολαβές σου και βάσει των κριτηρίων να υπολογίζει αυτόματα το φόρο που πρέπει να πληρώσεις?

Αυτό το μπρος πίσω και ''γράψε το ποσό από το κουτάκι του μέρους 4Α1 κτλ κτλ'' είναι τουλάχιστον γελοίο εν έτει 2016.

#feeling_disappointed

#banania

p.s. όταν δεν πληρώνεσαι σταθερό μισθό κάθε μήνα (βλ. ωρομίσθιος) και δεν έχεις το payroll του συγκεκριμένου μήνα, πως μπορείς να ξέρεις πόσα πληρώθηκες για να το γράψεις εκεί που ζητά την πληρωμή ανά μήνα?

Δεν θα έπρεπε στο χαρτί που μας δίνουν κάθε τέλος του μήνα με τις τελικές απολαβές να μας γράφουν και τις απολαβές ανά μήνα?

Και μετά πρέπει εγώ να ψηφίσω βουλευτές. Τα βασικά δεν υπάρχουν και θα ασχοληθούμε και με τα θα θα θα τους.

p.s.2 κάθεται κάποιος και ελέγχει το τι γράφουμε στις φορολογικές μας δηλώσεις?

p.s.3 κάποια στοιχεία (βλ.κατηγορία φορολογούμενου) δεν σε αφήνει να τα αλλάξεις. Πήρα τηλέφωνο και μου είπαν πρέπει να πάω στο γραφείο για να δηλώσω την αλλαγή για να την περάσουν στο σύστημα. Μου είπαν να τους πω να την περάσουν άμεσα (την ίδια ημέρα).
Πήγα, τους είπα την αλλαγή, τους είπα να την περάσουν άμεσα, μετά από 2 εβδομάδες τα στοιχεία μου είναι ακόμη τα παλιά. I.dont.care.

Το futsal της Παρασκευής

είναι η αγαπημένη μου ώρα της εβδομάδας.
Είναι μια ώρα την οποία πραγματικά απολαμβάνω.
Ξέρω ότι ακούγεται κάπως, αλλά είναι μια ώρα ηδονής την οποία δεν αλλάζω με τίποτα.
Ενα από τα λάθη που έκανα είναι που δεν ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά.

Πίσω στο futsal της Παρασκευής. Μου αρέσει που έχει γίνει κάτι καθιερωμένο το οποίο προσμένουμε. Είναι κάτι σταθερό, δεν αλλάζει. Και νομίζω ότι όλη η παρέα που παίζουμε νιώθει έτσι. Its our thing ας το πούμε.

Είναι όπως το Λημέρι, την ταβέρνα που πήγαινα κάθε Κυριακή μεσημέρι όταν ήμουν Θεσσαλονίκη και επερίπαιζε με ο συγκάτοικος μου.
Η όπως τις Τρίτες που προσπαθούσα να πείσω τον τρίποδα να πηγαίνουμε για σουβλάκια όπως έκαναν οι φίλοι στο 50-50.

Γενικά μου αρέσουν τα καθιερωμένα. Οταν κάτι γίνεται κάθε μα κάθε εβδομάδα και θεωρείται σαν τελετουργικό.
Προσπαθώ να κάνω τελετουργικό και την έξοδο της Παρασκευής. Ελπίζω ότι από τον Ιούνιο θα γίνει και αυτό.

Ερχόμενος σπίτι πριν λίγο έγινε κάτι που με έκανε να χαμογελάσω και να σκεφτώ ότι υπάρχουν και αθώοι άνθρωποι.
Καθώς πήγαινε η μπροστινή μου, ξαφνικά πετάχτηκε και διασταύρωσε το δρόμο ένα γατάκι.
Το αυτοκίνητο της πέρασε κυριολεκτικά από πάνω του, ωστόσο δεν το πάτησαν οι τροχοί, πέρασε ανάμεσα στον μπροστινό και τον πισινό τροχό, και επειδή ήταν πολύ μικρό δεν χτύπησε καν πάνω στο αυτοκίνητο. Οπότε το γατάκι είχε άγιο και σώθηκε.

Η κοπέλα σταμάτησε κάποια μέτρα πιο μετά. Σταμάτησα δίπλα της και της είπα ότι το γατάκι σώθηκε και μου απάντησε ανακουφισμένη.
Και μετά έκανα εγώ τις αστείες σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου. Γιατί ακριβώς σταμάτησε?
Ηταν κίνηση αθωότητας, αφέλειας, ή απλά μια αντανακλαστική κίνηση?

Βασικά αν το πατούσε, το γατάκι δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί.
Αλλά έστω.. αν ήταν τραυματισμένο θα το έπιανε να το πάρει σε κάποιο κτηνίατρο? Αν ήταν μισοπεθαμένο θα το σκότωνε για να μην υποφέρει?

Μου άρεσε πάντως η αθωότητα της.

p.s. πόσο πιο κιτς μπορεί να γίνει ένα φιλμάκι?

do I want this?

Απόψε βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι με 3 ζευγάρια (2 εκ των οποίων παντρεμένα) για να δούμε το X Factor.

Περίπου στην ηλικία μου όλοι.

Ζευγάρια τα οποία έχουν στεριώσει και πλέον δεν ασχολούνται καν με την κατάσταση τους ως ζευγάρι. Είναι δεδομένη. Δεν προσπαθεί ο ένας να κερδίσει τον άλλο, ίσως από σιγουριά, ίσως από συνήθεια, δεν ξέρω.

Σε μια στιγμή, έκανα ένα κυκλικό scanning της παρέα, ενόσω όλοι ήταν απορροφημένοι στο show.

Είδα τρεις πανομοιότυπες εικόνες.  Που με ξάφνιασαν, ίσως γιατί δεν το είχα προσέξει μεμονωμένα.

Τρία αγόρια με μεγάλη κοιλιά και παντόφλες να ξαπλώνουν στον καναπέ, χωρίς να ακουμπούν τα κορίτσια. 

Τρία κορίτσια άβαφτα, με πρόχειρα ρούχα να τρώνε chips και να βλέπουν τηλεόραση.

Και ένιωσα ότι εγώ δεν θέλω να γίνω σαν αυτούς. Οχι ακόμα τουλάχιστον.

Δεν αμφιβάλλω ότι είναι πιο ευτυχισμένοι από εμένα. Και δεν έχω κάτι εναντίον σε αυτή την casual, χαλαρή, ήρεμη (όπως θέλεις πες το) συνεύρεση.

Απλά ένιωσα ότι υπήρχε μια φθορά. Μια απραξία. Ενα βόλεμα από συνήθεια.

Που σίγουρα έχει και τα θετικά.

Το show τελείωσε, και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. 

Εφυγα σκεφτόμενος ότι προτιμώ τη φάση που είμαι.

Οδηγώντας, και ακούγοντας μουσική, σκεφτόμουνα αν είμαι εγώ ο χαμένος ή αυτοί. 

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως δεν ζήλεψα το ότι θα κοιμηθούν μαζί.

Ούτε το ότι θα ξυπνήσουν μαζί.

Το μόνο πράγμα που ζήλεψα ήταν ίσως το ότι αυτοί είχαν κάποιο να μιλήσουν. 

Τη νύχτα πάντα είναι ωραία να έχεις κάποιον να μιλήσεις.

Fantasy League

Η Famagusta City κατάφερε παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο να πάει στον τελικό του MD League, αγγίζοντας το όνειρο, ωστόσο δεν κατάφερε τελικά να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Ως εκ τούτου, οι ποδοσφαιριστές, η διοίκηση και το τεχνικό επιτελειό της ομάδας δεν θα γιορτάσουν στο βραζιλιάνικο εστιατόριο Fogo & Brasa..

p.s. ευτυχώς διατηρώ το 1o pick στα #nixtoperpatimata

Simple

Καλύτερα που δεν πήγαμε cinema.
Μπορεί να δούμε τον Πρωτάρη στο home theater κάποια άλλη φορά.

Νυχτερινή ποδηλασία

checked.
και είναι μέσα στα πράγματα που θέλω να κάνω πιο συχνά.

Εντάσσεται στα πλαίσια προγραμματισμού που ξεκινά τον Ιούνιο.

Μέχρι τότε δυστυχώς έχω πολλές υποχρεώσεις.

Ερώτηση. Και τροφή για σκέψη.

Δεδομένου ότι money can buy everything.
Μπορούμε να εξαγοράζουμε τις ενοχές μας?
Εννοώ, μπορούμε δίνοντας λεφτά να ησυχάζουμε τη συνείδησή μας ότι κάνουμε κάτι καλό?
Δίνοντας πχ λεφτά σε κάποιον που τα έχει (ή και που δεν τα έχει) ανάγκη?
Σε μια φτωχή οικογένεια ή σε κάποια παιδάκια με αλφισμό στην Τανζανία? (true story)
Προφανώς κάποιοι θα σπεύσουν να πουν ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα.


Αλλά αν το δούμε ωμά και πρακτικά.. (όπως μου αρέσει εμένα ας πούμε)
δεν είναι πολύ καλύτερο να δίνω τα λεφτά παρά να μην τα δίνω και να αερολογώ ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα?
Does giving money make me a better person?

What are the odds*

The foxes have done it!

Leicester have won the Premier League!

*if only I had bet 1 euro on them to win the League 

Time for change

Η ζωή μου τις τελευταίες ημέρες αρχίζει να γίνεται πιο φυσιολογική.
And it feels good in a way.
Είχε καιρό να νιώσω ότι τα πράγματα γίνονται σωστά.
Νιώθω μια σχετική ηρεμία, χωρίς περιττό δράμα, και νομίζω ότι την χρειαζόμουν.



Εκλεισα 6 μήνες στην ειδικότητα και νιώθω ότι πλέον κάνω τη δουλειά μου σε πολύ ικανοποιητικό, και σίγουρα above average βαθμό. Υπάρχει ένα πλάνο το οποίο για την ώρα με καλύπτει. Δεν λέω ότι είμαι στο σημείο που θα ήθελα, αλλά από την άλλη δεν υστερω καθόλου.

Από ένα γκρουπ μαμάδων που συζητούσαν για το που είναι καλά να πάρουν τα παιδιά τους για αιμοληψία

Εμαθά να είμαι πιο προσεκτικός στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Να μην είμαι αφελής και σίγουρα να προσέχω ποιον εμπιστεύομαι. Και έμαθα να βρίσκω την ισορροπία.

Αναζητώ πλέον κοινωνική συναναστροφή χωρίς να δίνω έμφαση στην διαφορετικότητα μου, αλλά προσπαθώντας να λειτουργώ αποδεκτά. Δεν είναι κάτι υπερβολικά δύσκολο αν το σκεφτείς.

Simplicity, balance, freedom. 

Draft

Ποτέ δεν έγραψα κάτι για να το αφήσω στα draft.

Πάντα χρησιμοποιούσα τα draft σαν αποθήκευση ιδεών, σαν σημειωματάριο, για να θυμηθώ κάτι που ίσως να θέλω να αναρτήσω στο μέλλον.

Απόψε όμως κατάλαβα ότι το να γράφεις και να το αφήνεις στα draft μπορεί να είναι εξίσου θεραπευτικό.

Αν όντως είναι έτσι όμως, γιατί να έχουμε blog και όχι ένα file στη word?

Save tonight

Βγαίνεις με μια παρέα, και προσπαθείς να περάσεις καλά.

Και νομίζεις ότι τα καταφέρνεις.

Βγαίνεις με μια άλλη παρέα, και αντιλαμβάνεσαι ότι περνάς καλά. 

Εστω και για λίγο, αλλά χωρίς να προσπαθείς.

Χρειαζόμουν αυτό το ταρακούνημα. Για να επιστρέψω στην πραγματικότητα από την οποία απείχα τον τελευταίο καιρό.

Και μετά έρχεται στο κινητό μια απρόσμενη (αληθινή?) απάντηση και απλά χαμογελάς.

Eρχoμαι σπίτι, ακούω ένα τραγούδι που το συνέδεσα με μια καλή ανάμνηση. Ετοιμάζω την ενδεκάδα για αύριο. Ανοίγω το μπουκάλι με το κρασί. Ενώνω το dvd με το home theater, πατώ play και όλα φαίνονται να είναι οκ.

Είχε καιρό να αδειάσω το μυαλό μου και να νιώσω έτσι, και μόνο που το νιώθω τώρα it feels good.

Αύριο εφημερίδα.

Μεθαύριο όμως Μαρία

#gin_is_my_poison

Δεν είχα όρεξη να πάω δουλειά σήμερα.

Υποθέτω ότι γίνεται. Δεν σημαίνει κάτι.
Αρα να μην ανησυχώ.

Είδαμε το Βαγγέλη, αναρωτηθήκαμε γιατί το έκανε.

Κλάψαμε τον Παντελίδη, προσευχηθήκαμε για τις όμορφες κοπέλες που ήταν μαζί του.

Παρακολουθήσαμε την socialite Φλώρα να τα βάζει με όλη την κριτική επιτροπή του DanSing και να περνάει στον τελικό με τους ψήφους του κοινού (ή του τάδε)

Εγώ να πω μπράβο στο παιδί που φώναξε ''Ηλιάνα είσαι υπέροχη''

Οι νοσηλευτές κάνουν απεργία.

Προσωπικά, από τον καιρό του πανεπιστημίου θεωρώ ότι η απεργία/κατάληψη/κτλ είναι λανθασμένος τρόπος για να διεκδικείς πράγματα.

Πέστε με ΔΑΠιτάκι αν θέλετε.

Ούτε επαναστάτης είμαι, ούτε καριερίστρια, ούτε πιστεύω ότι η ζωή στην Κύπρο είναι χάλια.

Δεν έχω κάτι ουσιώδες να πω. Απλά ήθελα να κατσιαρίσω.

Εχω πολλά στο μυαλό μου αλλά είναι ασυνάρτητα και δεν μπορώ να τα εκφράσω με ελκυστικό τρόπο οπότε σταματώ.

Πόσο διαφορετικά μπορεί να περνάνε οι άνθρωποι? Εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, όλοι λίγο πολύ τα ίδια πράγματα κάνουμε. Απλά τα παρουσιάζουμε με διαφορετικό τρόπο νομίζω.

#gin_is_my_poison

Οι προβληματισμοί της κουμπάρας

Και έτσι ξεκίνησαν όλα για αυτό το υπέροχο άτομο..

με την αρχή των πάντων..

εγώ θα την διαβάζω!

Καινούρια πράγματα

Εχει μέρες που θέλω να γράψω απλά δεν βρίσκω χρόνο.
Τον τελευταίο καιρό νομίζω ότι γέμισα υπερβολικά τον χρόνο μου.
Μου αρέσει διότι νιώθω παραγωγικός αλλά νιώθω ότι πεθύμησα μια μέρα να μείνω στο κρεβάτι χωρίς να έχω κάτι να κάνω.

Μέσα στον τελευταίο χρόνο άλλαξε αρκετά η ζωή μου, και ο τρόπος που βλέπω κάποια πράγματα.
Είναι καλό αυτό. Νιώθω λίγο πιο ''φυσιολογικός''. Είναι παράξενο να διαβάζω αυτά που έγραφα παλιά και να προσπαθώ να κατανοήσω πως σκεφτόμουνα.

Αυτά περί εσωτερικής ψυχανάλυσης. Ηθελα να γράψω για τα καινούρια πράγματα των τελευταίων μηνών.

Κατ'αρχάς γράφω από το καινούριο μου laptop. Είναι ωραία να αποκτάς καινούρια πράγματα, κενά από αναμνήσεις και να χτίζεις σε αυτά.

Εδώ και κάτι μήνες έχω ξεκινήσει καινούρια δουλειά (βλέπε 1η κατηγορία) και μπορώ να πω με σιγουριά πλέον ότι είμαι ικανοποιητικά αποδοτικός. Σίγουρα χρειάζομαι βελτίωση αλλά το κάνω με πολύ πιο χαλαρό ρυθμό.

Χθες και σήμερα διάβαζα περί εξωγήινων (βλ.νεογνά), για ένα course που θα κάνω αύριο.
Ενιωσα πολύ παράξενα. Μου θύμισε πολλά πράγματα από την παγόχωρα. Ξέρω ότι είναι ουτοπικό να μιλάω για αυτά. Ξέρω ότι βολεύτηκα με τη ζωή εδώ στην Κύπρο. Εδώ είναι πιο εύκολα όλα, πιο ασφαλισμένα και μάλλον δεν πρόκειται να επιστρέψω εκεί, Ωστόσο νιώθω έντονα κάποια πράγματα. Και θέλω να το κρατήσω σαν μακρινό στόχο. Ακόμα κι αν ξέρω ότι μάλλον θα παραμείνει ανεκπλήρωτος.

Για να μην μεγαλώνει πολύ το post το κλείνω εδώ.

Σε 1 εβδομάδα θα πάω εκδρομή στα χιόνια. Μετά μπορεί να πάω και σε βραζιλιάνικο εστιατόρειο.
H φίλη μου η R. ήδη ξεκίνησε την περιπέτεια της. Εδώ αλλά χρειάζεται translator. Ζηλεύω λίγο. Αλλά χαίρομαι για αυτή.

Ελπίζω μέσα στην άλλη εβδομάδα να έχει παιχνίδι επιβίωσης.
Σε ένα χρόνο LV2017 #IDAD



Σας αφήνω με το επίσημο soundtrack του μήνα του μέλιτος του Κ. και της Μ.

Προσοχή από τον ιό Zika!

2016, είμαι οκ.

Η αισιοδοξία ενός νέου έτους δεν είναι κάτι κακό.
Εχω ξαναβρεθεί εκεί όμως. Και δεν μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο.

Θυμάμαι τέτοιο καιρό πριν 4 χρόνια να αυξάνεται η όρεξη μου για σοκολάτες. Και να ζω το όνειρο μου.
Πριν λίγες ημέρες έπιασα τον εαυτό μου να αναζητά και πάλι σοκολάτες. Χωρίς όμως να ζω το όνειρο μου.
Και φοβήθηκα για λίγο.
Το κάθε άτομο έχει τις άμυνες του.

Πρόσφατα με ρώτησε μια συνάδελφος για κάτι δικά μας. Σχετικα με την προσπάθεια ενός ατόμου. Ηθελα να της μιλήσω. Ηθελα να της μιλώ για ώρες. Μαζεύτηκε κόσμος και δεν τα κατάφερα. Δεν ήθελα απλά να της πω την άποψη μου. Ηθελα να ακούσω και τη δική της. Μετά φάνηκε να μην αναζητά τη συνέχεια της συζήτησης και δεν την πίεσα.

Χθες κέρδισα κάτι σημαντικό. Πάνω στον καναπέ κεφάλι-πόδια. Ελπίζω.
Δεν ξέρω αν πάω καλά. Ξέρω ότι μπορεί να κλείνω τα μάτια σε πράγματα που πολλοί θεωρούν σημαντικά.
Ξέρω ότι σκέφτομαι διαφορετικά.

Πριν λίγες ημέρες ήθελα να πάω σε μια καφετέρια και να πιω καφέ φίλτρου. Μετεφημεριακά. Να καθήσω και να μιλήσω για άσχετα και σχετικά πράγματα. Ηθελα να πάω με κάποιον, όπως πριν 4 χρόνια. Τελικά πήγα μόνος μου. Και παρακολουθούσα τον κόσμο. Και κατάλαβα ότι όχι απλά δεν έχω παράπονο. Είμαι οκ.

To new exciting adventures λοιπόν που λέει και μια γνωστή-άγνωστη. Και πολλές good hair days.