Να θυμάμαι να μην παίρνουν τα μυαλά μου αέρα.
Να είμαι προσγειωμένος και να θυμάμαι να μην είμαι σνομπ.
Φυσικά είναι σημαντικό να έχεις αυτοπεποίθηση.
Στο γυναικείο φύλο αρέσει ο άντρας να έχει αυτοπεποίθηση.
Και είναι λεπτή η γραμμή του να έχεις αυτοπεποίθηση και να αρέσεις, από το να γίνεσαι αντιπαθητικά σνομπ.
Silver linings..
Btw, επειδή αναφέρθηκε κάπου στην μικρή μας μπλογκόσφαιρα, να αποφασίσουν επιτέλους τι ψάχνουν οι άντρες σε μια γυναίκα.. Αλήθεια υφίσταται στο μυαλό των κοριτσιών αυτό το ερώτημα?
Δεν ξέρουμε όλοι την απάντηση?
Θα προσπαθήσω να το πω με τρόπο που να μην παρεξηγηθώ..
Είμαστε ευαίσθητα άτομα εμείς οι άντρες.
Ο κάθε ένας είναι μια ψυχούλα ιδιαίτερη, και επομένως δεν ψάχνουμε όλοι το ίδιο πράγμα.
Ενας μπορεί να ψάχνει μια κοπέλα με καλή αίσθηση του χιούμορ, άλλος μπορεί να ψάχνει μια κοπέλα δυναμική και καριερίστρια, άλλος μια κοπέλα για να κάνει τις δουλειές στο σπίτι.
Σε κάποιον μπορεί να αρέσει μια κοπέλα που πίνει μπύρες και βλέπει ποδόσφαιρο με τους φίλους του, σε κάποιον άλλο μπορεί να αρέσει μια κοπέλα που πίνει perrier με λεμόνι και πάντα στη τσάντα της έχει κοκκινάδι για ανανέωση.
Σε κάποιον αρέσει αυτή που καπνίζει στριφτό, πάει στη συναυλία του Αλκίνοου και φοράει σταράκια, σε κάποιον αυτή που καπνίζει davidoff, της αρέσει να αγοράζει ρούχα και φοράει louboutin. Αλλος τη θέλει έξυπνη, άλλος τη θέλει χαζή. Αλλος την θέλει πριγκήπισσα και άλλος αλάνι.
Εκτός φυσικά αν μια κοπέλα είναι αγγελος πάρα πολύ όμορφη, οπότε την θέλουν όλοι, ανεξαρτήτως ΟΛΩΝ των πιο πάνω.
Μην μου πείτε ότι η ομορφιά είναι υποκειμενική. Το αναλύσαμε σε προηγούμενα posts.
Πολύ ευπαρουσίαστη θεωρείται η κοπέλα που περπατά και γυρίζουν να την κοιτάξουν οι άντρες. Επειδή είναι αντικειμενικά όμορφη. Για τους περισσότερους. Οσο πιο πολλοί γυρίζουν να την κοιτάξουν, τόσο πιο όμορφη είναι. Simple maths. (ισχυρή θετική γραμμική συσχέτιση)
Κλείνω το post με ένα τραγούδι αφιερωμένο σε όσες δήλωσαν ότι έχουν blank space. Σε όσες δηλαδή καθάρισαν τα προηγούμενά τους (αφού είναι τόσο σημαντικό από ότι κατάλαβα) και they love the players, who love the game.
Guilt free πάντα:)
p.s. έβαλα πολλά στερεότυπα στο post, είπαμε ότι μας αρέσουν τα στερεότυπα, προφανώς και δεν ισχύουν πάντα.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο, αλλά θα πάω να ψηφίσω.
Αλλα, εδω και 2 ώρες προσπαθώ να κάνω τη φορολογική μου δήλωση online.
Και έχουν σπάσει τα νεύρα μου διότι για να κάνεις τη φορολογική δήλωση online χωρίς να σπάσουν τα νεύρα σου πρέπει να είσαι πυρηνικός επιστήμονας.
Το site είναι user unfriendly και δεν αναγράφονται πουθενά βασικότατες πληροφορίες.
Βασικά είναι σαν να κάνεις τη φορολογική δήλωση χειρόγραφα, (i.e υπολογίζεις τα πάντα μόνος σου και γράφεις ότι ποσό θέλεις όπου θέλεις απλά σε κάποια σημεία δεν σε αφήνει να βάλεις δεκαδικά ή δεν σε αφήνει να γράψεις καθόλου).
Δηλαδή αφού γράφεις τις απολαβές ανα μήνα, πόσο δύσκολο είναι το σύστημα από μόνο του να υπολογίζει το σύνολο των απολαβών σου?
Κανένας δεν γνωρίζει το excel στην υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για τη φορολόγηση?
Πόσο δύσκολο είναι να αφαιρεί αυτόματα τις κοινωνικές ασφαλίσεις και τις εισφορές από τις απολαβές σου και βάσει των κριτηρίων να υπολογίζει αυτόματα το φόρο που πρέπει να πληρώσεις?
Αυτό το μπρος πίσω και ''γράψε το ποσό από το κουτάκι του μέρους 4Α1 κτλ κτλ'' είναι τουλάχιστον γελοίο εν έτει 2016.
#feeling_disappointed
#banania
p.s. όταν δεν πληρώνεσαι σταθερό μισθό κάθε μήνα (βλ. ωρομίσθιος) και δεν έχεις το payroll του συγκεκριμένου μήνα, πως μπορείς να ξέρεις πόσα πληρώθηκες για να το γράψεις εκεί που ζητά την πληρωμή ανά μήνα?
Δεν θα έπρεπε στο χαρτί που μας δίνουν κάθε τέλος του μήνα με τις τελικές απολαβές να μας γράφουν και τις απολαβές ανά μήνα?
Και μετά πρέπει εγώ να ψηφίσω βουλευτές. Τα βασικά δεν υπάρχουν και θα ασχοληθούμε και με τα θα θα θα τους.
p.s.2 κάθεται κάποιος και ελέγχει το τι γράφουμε στις φορολογικές μας δηλώσεις?
p.s.3 κάποια στοιχεία (βλ.κατηγορία φορολογούμενου) δεν σε αφήνει να τα αλλάξεις. Πήρα τηλέφωνο και μου είπαν πρέπει να πάω στο γραφείο για να δηλώσω την αλλαγή για να την περάσουν στο σύστημα. Μου είπαν να τους πω να την περάσουν άμεσα (την ίδια ημέρα).
Πήγα, τους είπα την αλλαγή, τους είπα να την περάσουν άμεσα, μετά από 2 εβδομάδες τα στοιχεία μου είναι ακόμη τα παλιά. I.dont.care.
είναι η αγαπημένη μου ώρα της εβδομάδας.
Είναι μια ώρα την οποία πραγματικά απολαμβάνω.
Ξέρω ότι ακούγεται κάπως, αλλά είναι μια ώρα ηδονής την οποία δεν αλλάζω με τίποτα.
Ενα από τα λάθη που έκανα είναι που δεν ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά.
Πίσω στο futsal της Παρασκευής. Μου αρέσει που έχει γίνει κάτι καθιερωμένο το οποίο προσμένουμε. Είναι κάτι σταθερό, δεν αλλάζει. Και νομίζω ότι όλη η παρέα που παίζουμε νιώθει έτσι. Its our thing ας το πούμε.
Είναι όπως το Λημέρι, την ταβέρνα που πήγαινα κάθε Κυριακή μεσημέρι όταν ήμουν Θεσσαλονίκη και επερίπαιζε με ο συγκάτοικος μου.
Η όπως τις Τρίτες που προσπαθούσα να πείσω τον τρίποδα να πηγαίνουμε για σουβλάκια όπως έκαναν οι φίλοι στο 50-50.
Γενικά μου αρέσουν τα καθιερωμένα. Οταν κάτι γίνεται κάθε μα κάθε εβδομάδα και θεωρείται σαν τελετουργικό.
Προσπαθώ να κάνω τελετουργικό και την έξοδο της Παρασκευής. Ελπίζω ότι από τον Ιούνιο θα γίνει και αυτό.
Ερχόμενος σπίτι πριν λίγο έγινε κάτι που με έκανε να χαμογελάσω και να σκεφτώ ότι υπάρχουν και αθώοι άνθρωποι.
Καθώς πήγαινε η μπροστινή μου, ξαφνικά πετάχτηκε και διασταύρωσε το δρόμο ένα γατάκι.
Το αυτοκίνητο της πέρασε κυριολεκτικά από πάνω του, ωστόσο δεν το πάτησαν οι τροχοί, πέρασε ανάμεσα στον μπροστινό και τον πισινό τροχό, και επειδή ήταν πολύ μικρό δεν χτύπησε καν πάνω στο αυτοκίνητο. Οπότε το γατάκι είχε άγιο και σώθηκε.
Η κοπέλα σταμάτησε κάποια μέτρα πιο μετά. Σταμάτησα δίπλα της και της είπα ότι το γατάκι σώθηκε και μου απάντησε ανακουφισμένη.
Και μετά έκανα εγώ τις αστείες σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου. Γιατί ακριβώς σταμάτησε?
Ηταν κίνηση αθωότητας, αφέλειας, ή απλά μια αντανακλαστική κίνηση?
Βασικά αν το πατούσε, το γατάκι δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί.
Αλλά έστω.. αν ήταν τραυματισμένο θα το έπιανε να το πάρει σε κάποιο κτηνίατρο? Αν ήταν μισοπεθαμένο θα το σκότωνε για να μην υποφέρει?
Απόψε βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι με 3 ζευγάρια (2 εκ των οποίων παντρεμένα) για να δούμε το X Factor.
Περίπου στην ηλικία μου όλοι.
Ζευγάρια τα οποία έχουν στεριώσει και πλέον δεν ασχολούνται καν με την κατάσταση τους ως ζευγάρι. Είναι δεδομένη. Δεν προσπαθεί ο ένας να κερδίσει τον άλλο, ίσως από σιγουριά, ίσως από συνήθεια, δεν ξέρω.
Σε μια στιγμή, έκανα ένα κυκλικό scanning της παρέα, ενόσω όλοι ήταν απορροφημένοι στο show.
Είδα τρεις πανομοιότυπες εικόνες. Που με ξάφνιασαν, ίσως γιατί δεν το είχα προσέξει μεμονωμένα.
Τρία αγόρια με μεγάλη κοιλιά και παντόφλες να ξαπλώνουν στον καναπέ, χωρίς να ακουμπούν τα κορίτσια.
Τρία κορίτσια άβαφτα, με πρόχειρα ρούχα να τρώνε chips και να βλέπουν τηλεόραση.
Και ένιωσα ότι εγώ δεν θέλω να γίνω σαν αυτούς. Οχι ακόμα τουλάχιστον.
Δεν αμφιβάλλω ότι είναι πιο ευτυχισμένοι από εμένα. Και δεν έχω κάτι εναντίον σε αυτή την casual, χαλαρή, ήρεμη (όπως θέλεις πες το) συνεύρεση.
Απλά ένιωσα ότι υπήρχε μια φθορά. Μια απραξία. Ενα βόλεμα από συνήθεια.
Που σίγουρα έχει και τα θετικά.
Το show τελείωσε, και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του.
Εφυγα σκεφτόμενος ότι προτιμώ τη φάση που είμαι.
Οδηγώντας, και ακούγοντας μουσική, σκεφτόμουνα αν είμαι εγώ ο χαμένος ή αυτοί.
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως δεν ζήλεψα το ότι θα κοιμηθούν μαζί.
Ούτε το ότι θα ξυπνήσουν μαζί.
Το μόνο πράγμα που ζήλεψα ήταν ίσως το ότι αυτοί είχαν κάποιο να μιλήσουν.
Τη νύχτα πάντα είναι ωραία να έχεις κάποιον να μιλήσεις.
Η Famagusta City κατάφερε παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο να πάει στον τελικό του MD League, αγγίζοντας το όνειρο, ωστόσο δεν κατάφερε τελικά να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.
Ως εκ τούτου, οι ποδοσφαιριστές, η διοίκηση και το τεχνικό επιτελειό της ομάδας δεν θα γιορτάσουν στο βραζιλιάνικο εστιατόριο Fogo & Brasa..
p.s. ευτυχώς διατηρώ το 1o pick στα #nixtoperpatimata
Δεδομένου ότι money can buy everything.
Μπορούμε να εξαγοράζουμε τις ενοχές μας?
Εννοώ, μπορούμε δίνοντας λεφτά να ησυχάζουμε τη συνείδησή μας ότι κάνουμε κάτι καλό?
Δίνοντας πχ λεφτά σε κάποιον που τα έχει (ή και που δεν τα έχει) ανάγκη?
Σε μια φτωχή οικογένεια ή σε κάποια παιδάκια με αλφισμό στην Τανζανία? (true story)
Προφανώς κάποιοι θα σπεύσουν να πουν ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα.
Αλλά αν το δούμε ωμά και πρακτικά.. (όπως μου αρέσει εμένα ας πούμε)
δεν είναι πολύ καλύτερο να δίνω τα λεφτά παρά να μην τα δίνω και να αερολογώ ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα?
Does giving money make me a better person?
Η ζωή μου τις τελευταίες ημέρες αρχίζει να γίνεται πιο φυσιολογική.
And it feels good in a way.
Είχε καιρό να νιώσω ότι τα πράγματα γίνονται σωστά.
Νιώθω μια σχετική ηρεμία, χωρίς περιττό δράμα, και νομίζω ότι την χρειαζόμουν.
Εκλεισα 6 μήνες στην ειδικότητα και νιώθω ότι πλέον κάνω τη δουλειά μου σε πολύ ικανοποιητικό, και σίγουρα above average βαθμό. Υπάρχει ένα πλάνο το οποίο για την ώρα με καλύπτει. Δεν λέω ότι είμαι στο σημείο που θα ήθελα, αλλά από την άλλη δεν υστερω καθόλου.
Από ένα γκρουπ μαμάδων που συζητούσαν για το που είναι καλά να πάρουν τα παιδιά τους για αιμοληψία
Εμαθά να είμαι πιο προσεκτικός στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Να μην είμαι αφελής και σίγουρα να προσέχω ποιον εμπιστεύομαι. Και έμαθα να βρίσκω την ισορροπία.
Αναζητώ πλέον κοινωνική συναναστροφή χωρίς να δίνω έμφαση στην διαφορετικότητα μου, αλλά προσπαθώντας να λειτουργώ αποδεκτά. Δεν είναι κάτι υπερβολικά δύσκολο αν το σκεφτείς.
