Ατέλειωτα βράδια

Εχει ημέρες που θέλω να γράψω ένα ποστ.
Αυτό το ποστ. Αλλά όλο και κάτι προκύπτει και το αναβάλλω.

Περνώ μια μεταβατική φάση της ζωής μου. Με πολλή χαλαρότητα όμως.
Και γι' αυτό προσπαθώ να βρω τρόπους να ξεγελάσω τον εαυτό μου ότι είμαι παραγωγικός.

Πες το μάστερ (οφ ντιζάστερ), πες το τούρκικα (για να γίνω κατάσκοπος),
πες το extra επαγγελματικά ανοίγματα (ακούγεται ωραίο ε?), όλα είναι προσπάθειες να νιώσω ότι κάνω κάτι παραγωγικό στη ζωή μου.

Επαγγελματικά, τη Δευτέρα ξεκινώ μετά από χρόνια να παίζω στην πρώτη κατηγορία.
Εδώ θα μπορούσα να γράψω: ''Ηταν ο στόχος που έβαλα πριν λίγα χρόνια και που τελικά καταφέρνω να πετύχω μετά από σκληρή προσπάθεια. Και είμαι περήφανος και συνάμα ενθουσιασμένος. Μπλα μπλα μπλα..''

Ανούσιο. Οτι και να κάνω δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Και δεν με ενθουσιάζει. Δεν ξέρω γιατί. Ισως επειδή μου φαίνεται ψεύτικο, ίσως επειδή αναπολώ το παρελθόν μου.

Δεν με αφήνει αδιάφορο όμως. Θέλω να το κάνω. Το ότι δεν είμαι ενθουσιασμένος δεν σημαίνει κάτι. Προσπαθώ να είμαι ρεαλιστής. Δεν θα πω μεγάλες κουβέντες. Ασε να ξεκινήσω και βλέπουμε.

Τις τελευταίες ημέρες ακούω Melissa.
Σαν να με ηρεμά η φωνή της. Αλλωστε όπως (δεν) γνωρίζετε κάποτε ήμουν ερωτευμένος μαζί της

Ατέλειωτα βράδια

Εχω την ανάγκη να ταυτιστώ. Δεν μπορώ όμως. Τα τραγούδια της είναι γεμάτα αισθήματα.
Ψάχνω απεγνωσμένα κάποιον που να είναι στο ίδιο σημείο μαζί μου. Αταύτιστος.
Που να θέλει να ταυτιστεί.

I gave up a long time ago

Μου λείπει που δεν έχω κάποιον στο ίδιο σημείο με εμένα. Ισως μπαίνοντας στη ρουτίνα να βελτιωθεί αυτό. Ισως η καθημερινότητα να βοηθήσει

p.s.  @ GM Diet day 3
p.ss. @ σε ευχαριστώ Leila

'Από γκομενάκια είμαι single'

Τα τελευταία hot potatoes της ισχνής κυπριακής μπλογκόσφαιρας*

1. Η κυπριακή μπλογκόσφαιρα έχει χάσει την ποιότητα της.
2. Οι Κύπριοι είναι απολίτιστοι και ανίκανοι, και η ζωή στο εξωτερικό είναι η μόνη λύση. (διαχρονικό)
3. Refugees welcome, ή go home
4. Τα (ακαταλαβίστικα) εσώψυχα και το σουσαμι που μας λείπει.


Δεν θα πάρω κάποια θέση, διότι ως γνωστόν ο καθένας δικαιούται να γράφει ότι του καυλώσει θέλει μέσα στο μπλογκ του. Και οι αναγνώστες μπορούν να εκφράζουν την άποψη τους χωρίς όμως να γενικοποιούν και χωρίς να σημαίνει ότι έχουν και δίκαιο.
Και όποιος θεωρεί ότι υποφέρει και δεν αντέχει άλλο τη ζωή στην Κύπρο μπορεί ελεύθερα να σταματήσει να παραπονιέται και να κάνει κάτι γι'αυτό -> να πάει σε όποια χώρα θέλει.
Και όποιος θέλει να βοηθήσει τους πρόσφυγες, μπορεί να γράφει post κριτικάροντας άλλους, μπορεί και να βοηθήσει εμπράκτως. Είτε απευθείας τους πρόσφυγες, είτε και ξεκινώντας από τους δίπλα του. Η βοήθεια δεν πάει χαμένη.

Αυτά τα λίγα. Αλλα ήθελα να γράψω (δικά μου προφανώς) και άλλα γράφτηκαν.
Δεν πειράζει, next time.

Τέλειο το hustle

* ή αυτού που νομίζουμε ότι είναι η κυπριακή μπλογκόσφαιρα όπως ανέφερε κάποια άλλη πιο παλιά.