2014 -

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Καινούρια πράγματα

Εχει μέρες που θέλω να γράψω απλά δεν βρίσκω χρόνο.
Τον τελευταίο καιρό νομίζω ότι γέμισα υπερβολικά τον χρόνο μου.
Μου αρέσει διότι νιώθω παραγωγικός αλλά νιώθω ότι πεθύμησα μια μέρα να μείνω στο κρεβάτι χωρίς να έχω κάτι να κάνω.

Μέσα στον τελευταίο χρόνο άλλαξε αρκετά η ζωή μου, και ο τρόπος που βλέπω κάποια πράγματα.
Είναι καλό αυτό. Νιώθω λίγο πιο ''φυσιολογικός''. Είναι παράξενο να διαβάζω αυτά που έγραφα παλιά και να προσπαθώ να κατανοήσω πως σκεφτόμουνα.

Αυτά περί εσωτερικής ψυχανάλυσης. Ηθελα να γράψω για τα καινούρια πράγματα των τελευταίων μηνών.

Κατ'αρχάς γράφω από το καινούριο μου laptop. Είναι ωραία να αποκτάς καινούρια πράγματα, κενά από αναμνήσεις και να χτίζεις σε αυτά.

Εδώ και κάτι μήνες έχω ξεκινήσει καινούρια δουλειά (βλέπε 1η κατηγορία) και μπορώ να πω με σιγουριά πλέον ότι είμαι ικανοποιητικά αποδοτικός. Σίγουρα χρειάζομαι βελτίωση αλλά το κάνω με πολύ πιο χαλαρό ρυθμό.

Χθες και σήμερα διάβαζα περί εξωγήινων (βλ.νεογνά), για ένα course που θα κάνω αύριο.
Ενιωσα πολύ παράξενα. Μου θύμισε πολλά πράγματα από την παγόχωρα. Ξέρω ότι είναι ουτοπικό να μιλάω για αυτά. Ξέρω ότι βολεύτηκα με τη ζωή εδώ στην Κύπρο. Εδώ είναι πιο εύκολα όλα, πιο ασφαλισμένα και μάλλον δεν πρόκειται να επιστρέψω εκεί, Ωστόσο νιώθω έντονα κάποια πράγματα. Και θέλω να το κρατήσω σαν μακρινό στόχο. Ακόμα κι αν ξέρω ότι μάλλον θα παραμείνει ανεκπλήρωτος.

Για να μην μεγαλώνει πολύ το post το κλείνω εδώ.

Σε 1 εβδομάδα θα πάω εκδρομή στα χιόνια. Μετά μπορεί να πάω και σε βραζιλιάνικο εστιατόρειο.
H φίλη μου η R. ήδη ξεκίνησε την περιπέτεια της. Εδώ αλλά χρειάζεται translator. Ζηλεύω λίγο. Αλλά χαίρομαι για αυτή.

Ελπίζω μέσα στην άλλη εβδομάδα να έχει παιχνίδι επιβίωσης.
Σε ένα χρόνο LV2017 #IDAD



Σας αφήνω με το επίσημο soundtrack του μήνα του μέλιτος του Κ. και της Μ.


Προσοχή από τον ιό Zika!

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

2016, είμαι οκ.

Η αισιοδοξία ενός νέου έτους δεν είναι κάτι κακό.
Εχω ξαναβρεθεί εκεί όμως. Και δεν μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο.

Θυμάμαι τέτοιο καιρό πριν 4 χρόνια να αυξάνεται η όρεξη μου για σοκολάτες. Και να ζω το όνειρο μου.
Πριν λίγες ημέρες έπιασα τον εαυτό μου να αναζητά και πάλι σοκολάτες. Χωρίς όμως να ζω το όνειρο μου.
Και φοβήθηκα για λίγο.
Το κάθε άτομο έχει τις άμυνες του.

Πρόσφατα με ρώτησε μια συνάδελφος για κάτι δικά μας. Σχετικα με την προσπάθεια ενός ατόμου. Ηθελα να της μιλήσω. Ηθελα να της μιλώ για ώρες. Μαζεύτηκε κόσμος και δεν τα κατάφερα. Δεν ήθελα απλά να της πω την άποψη μου. Ηθελα να ακούσω και τη δική της. Μετά φάνηκε να μην αναζητά τη συνέχεια της συζήτησης και δεν την πίεσα.

Χθες κέρδισα κάτι σημαντικό. Πάνω στον καναπέ κεφάλι-πόδια. Ελπίζω.
Δεν ξέρω αν πάω καλά. Ξέρω ότι μπορεί να κλείνω τα μάτια σε πράγματα που πολλοί θεωρούν σημαντικά.
Ξέρω ότι σκέφτομαι διαφορετικά.

Πριν λίγες ημέρες ήθελα να πάω σε μια καφετέρια και να πιω καφέ φίλτρου. Μετεφημεριακά. Να καθήσω και να μιλήσω για άσχετα και σχετικά πράγματα. Ηθελα να πάω με κάποιον, όπως πριν 4 χρόνια. Τελικά πήγα μόνος μου. Και παρακολουθούσα τον κόσμο. Και κατάλαβα ότι όχι απλά δεν έχω παράπονο. Είμαι οκ.

To new exciting adventures λοιπόν που λέει και μια γνωστή-άγνωστη. Και πολλές good hair days.