Ο αφελής βασιλιάς (once upon a time)

Once upon a time, σε ένα μεγάλο παλάτι, με ένα πανύψηλο πύργο ζούσε ένας βασιλιάς.
Ζούσε εκεί μαζί με την μητριά του (?). Και μέσα σε ένα σεντούκι, είχε καλά κρυμένο ένα θησαυρό


Ο βασιλιάς είχε για κόρη μια όμορφη πριγκήπισσα. Μια μέρα, στο δρόμο που οδηγούσε στο παλάτι, κατέφθασε ένας μεταμφιεσμένος ζητιάνος, ο οποίος ζήτησε να μείνει λίγες ημέρες διότι είχε χαλάσει το κάρο του.


Ο μεταμφιεσμένος ζητιάνος, δεν ήταν παρά ένας κλέφτης. Ο βασιλιάς λυπημένος διότι ποτέ δεν είχε αποκτήσει ένα υιο, δέχτηκε με χαρά τον ζητιάνο-κλέφτη. Ηθελε πολύ να αποκτήσει ένα υιο και τις νύχτες έβλεπε όνειρα


και ξυπνούσε τρομαγμένος ότι θα γινόταν γέρος και άσχημος χωρίς να αποκτήσει τελικά έναν πρίγκηπα. Ετσι, εκμυστηρεύτηκε στον ζητιάνο-κλέφτη ότι το κλειδί που ανοίγει το σεντούκι είναι στο ερμάρι με τα ρούχα του.

Για να πάει κάποιος εκεί έπρεπε να ανέβει πολλά σκαλιά, να ανοίξει μια μεγάλη πόρτα και να βρει το ερμάρι.


Τι χαζομάρα από το βασιλιά να το πει, και τι τύχη για τον κλέφτη, ο οποίος βρήκε το κλειδί, άνοιξε το σεντούκι, έκλεψε το θησαυρό και εξαφανίστηκε.
''Which proves you should always be careful when choosing your companions..''

once upon a time.. 
(δείτε από το 1:35)

Πουλί (του παραδείσου)

Ξέρω ότι το σημερινό post δεν είναι εξεζητημένο και ότι δεν κρύβει κάποιο βαθύτερο νόημα.

Ομως θα το γράψω για όλους εκείνους τους bloggers που είναι απλοί συνηθισμένοι άνθρωποι και εκτιμούν την καθημερινότητα.

Το καινούριο μου εγχείρημα τώρα που έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο τα πρωινά είναι η κηπουρική. Μέσα στα πλαίσια λοιπόν του να κάνω παραγωγικά πράγματα, από χθες ξεκίνησα την ανάσταση ενός μικρού κήπου, που ήταν 5 (?) χρόνια απότιστος όμως παρόλα αυτά έσφυζε από ζωή (παρασιτική μεν, αλλά ζωή).

Εχω μεγάλα σχέδια. Βλέπε καλαμπόκια, ηλιοτρόπια (που αρέσουν στη νεράιδα) και κάθε λογής ζαρζαβατικά (από την παραγωγή στην κατανάλωση).

Προς το παρόν όμως προέχει να γίνει η σκληρή δουλειά, ξεχόρτισμα, τσάππισμα κτλ.

Εκτός άλλων, έχει και ένα πουλί του παραδείσου ο κήπος, που εψήλωσε κάτι μέτρα, τούτο θα το αφήσω να μου θυμίζει πως ακόμη και όταν δεν μας φροντίζει κανένας, βρίσκουμε τον τρόπο να επιβιώνουμε.

Οποιος ενδιαφέρεται να συνεργαστούμε και να συντσαππίσουμε να με ενημερώσει, είναι πάντα πιο ωραία με παρέα.

Οταν τροχιοδρομηθεί ο κήπος, ο επόμενος στόχος είναι ποδηλασία (έχουμε tour de Chypre τον Οκτώβρη) και γυμναστήριο.

Βήμα βήμα.

p.s. το μυστικό είναι η γλυκοπατάτα.